Σοννέτο Μάλλον Απαισιόδοξο:

Το γυμνασμενο ματι του τραμπουκου

να διεκρινε αραγε των ροδοδεντρων την αρμονια 

οχι-οχι-μιαν απεραντην ηθικολογια

δεν θα βοηθηση να κανουμε καλλιτερο τον κοσμο

να ελπιζης-να ελπιζης παντα-πως αναμεσα εις τους ανθπωπους

-που τους ρημαζει η τρομερη<<ευκολια>>-

θα συναντησης απαλες ψυχες με τροπους

που τους διεπει καλωσυνη-ποθος ευγενειας-ηρεμια

ισως οχι πολλες-ισως νασ'ατυχος:καμμια-

τοτες εσυ προσπαθησε να γενης καλλιτερος

εις τροπον ωστε να ερθη καποια σχετικη ισορροπια

ασε τους γυρωθε σου να βουρλιζωνται πως κανουν κατι

συ σκεψου-τωρα πια-με τι γλυκεια γαληνη 

προσμενεις ναρθ' η ωρα να ξαπλωσης στο παρηγορο του

θανατου κρεββατι. 

Ενα απο τα σπουδαιοτερα ποιηματα του Νικου Εγγονοπουλου.

<<Οταν ο ανθρωπος παρει σωστη εκπαιδευση,γινεται θεικο και πολυ ημερο ζωο.Κι οταν δεν ανατραφει αρκετα η καταλληλα,γινεται το πιο αγριο απ'οσα γεννησε η φυση>> ΠΛΑΤΩΝ

<<Δεν μπορεί κανείς να επιθυμήσει,ότι δεν γνωρίζει>> ΠΛΑΤΩΝ

<<Η γνώση που αποκτιέται με καταναγκασμό δεν συγκρατείται στη μνήμη>> ΠΛΑΤΩΝ

<<Παιδεία και αρετή και γνώση,όσο κι αν είναι άγνωστα στους πολλούς,είναι το πιο γλυκό πράγμα στην Ζωή του ανθρώπου>> ΣΩΚΡΑΤΗΣ 

<<Προορισμος της ζωης δεν ειναι η μεγαλη της διαρκεια,αλλα το να ζουμε καλα>> ΠΛΑΤΩΝ

Την τέχνη πρέπει να την υπηρετούμε και έτσι θα μας υπηρετεί και αυτή.Οι σπουδαιότερες μορφές τέχνης είναι η λογοτεχνία,η ζωγραφική,η μουσική και το θέατρο.Τέχνη όμως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και κάθε μορφή έκφρασης και δημιουργίας.Η ενασχόληση με την τέχνη,μπορεί να διαμορφώσει τον χαρακτήρα ενός ατόμου καθως και να πλάσει την προσωπικότητα του,φέρνοντας στην επιφάνεια της πιο ευαίσθητες πτυχές του ανθρωπου.

Σε μια εποχη που τα ατομα επικεντρωνουν την προσοχη τους στην διασκεδαση,τον πλουτισμο,την κερδοσκοπια,που οι πνευματικες αναζητησεις των ανθρωπων εχουν μειωθει αισθητα και οι αξιες και τα ιδανικα θυσιαζονται στο βωμο του πλουτισμου,τα βιβλια και η παιδεια ειναι η μονη λυση.Το ακανθωδη αυτο ζητημα εχει ως λυση μονο τα βιβλια,τα οποια συμβαλλουν στην διαμορφωση του χαρακτηρα του ατομου και δημιουργουν ανθρωπους σκεπτομενους,με κριτικη ικανοτητα και εφοδιασμενους με τα καταλληλα μεσα.Ετσι λοιπον τα ατομα θα αντισταθουν στις αρνητικες η και επικινδυνες πτυχες της εποχης μας και δεν θα παρασυρθουν στη δινη της ευκολιας.

Σπουδαίοι λογοτέχνες κ ποιητές:

• Παπαδιαμάντης 
• Καβάφης 
• Βιζυηνός  
• Εγγονόπουλος 
• Αναγνωστάκης
• Σολωμός 
• Ιωάννου
• Μυριβήλης 
• Βενέζης 
• Παναγιωτόπουλος 
• Θεοτοκάς
• Πολίτης 
• Κόντογλου 
• Ελύτης
• Ρίτσος 
• Σεφέρης 
• Καζαντζάκης  
• Εμπειρίκος
• Καββαδίας
• Σεφέρης
• Πολυδούρη
• Καρυωτάκης  
• Παυλόπουλος 

ιστορία της λογοτεχνίας

  Ιστορία της λογοτεχνίας είναι ο κλάδος που εξετάζει ιστορικά την εξελικτική πορεία της λογοτεχνικής παραγωγής ενός έθνους (συνηθέστερα), αλλά και μιας ευρύτερης ή στενότερης ομάδας. Η ιστορία της λογοτεχνίας βέβαια δεν περιορίζεται στα έργα που μπορούν να θεωρηθούν λογοτεχνικά μόνο με τις τρέχουσες αντιλήψεις, αλλά εξετάζει όσα έργα θεωρούνταν λογοτεχνικά και λειτουργούσαν ως λογοτεχνικά την εποχή που γράφτηκαν. Επιπλέον, είναι απαραίτητο η εξέταση της ιστορίας της λογοτεχνίας να συνδυαστεί με τη μελέτη γενικότερα της ιστορίας των γραμμάτων, της παιδείας και της πνευματικής κίνησης της συγκεκριμένης ομάδας, χωρίς φυσικά να αποκλείεται η αναζήτηση των επιδράσεων των ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων στην πνευματική και λογοτεχνική ζωή. Η παρουσίαση του υλικού στην Ιστορία της Λογοτεχνίας δεν πρόκειται βέβαια για απλή παράταξη του υλικού· αυτό που προέχει είναι η εξέταση των αλληλεπιδράσεων και των σχέσεων μεταξύ των πνευματικών φαινομένων.

    Η ιστορία της λογοτεχνίας διαιρεί το υπό εξέταση υλικό σε περιόδους, δηλαδή μεγάλα χρονικά διαστήματα, στα οποία γενικά εμφανίζεται σχετική ομοιογένεια στη λογοτεχνική κίνηση. Η ταξινόμηση σε περιόδους δε γίνεται πάντα με λογοτεχνικά κριτήρια· συχνά χρησιμοποιούνται σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Η κατάτμηση αυτή φυσικά δεν είναι απόλυτη, καθώς τα πνευματικά φαινόμενα δεν προκύπτουν εκ του μηδενός ούτε αντικαθιστούν αμέσως τα προϋπάρχοντα.

τι είναι λογοτεχνία:

    Με τον όρο Λογοτεχνία εννοούμε τα γραπτά και προφορικά προϊόντα του έντεχνου λόγου. Η λογοτεχνία είναι έννοια στενότερη από τη γραμματεία, που περιλαμβάνει το σύνολο των - γραπτών κατά κανόνα- κειμένων μιας συγκεκριμένης κοινότητας. Αυτό, λοιπόν, που διαφοροποιεί τα λογοτεχνικά κείμενα από τα μη λογοτεχνικά είναι η «λογοτεχνικότητα». Η έννοια της λογοτεχνικότητας βέβαια δεν μπορεί να οριστεί εύκολα, γι' αυτό και ο χώρος της Λογοτεχνίας δεν μπορεί να καθοριστεί με αυστηρά όρια.Για τον καθορισμό της έννοιας της λογοτεχνικότητας έχουν γίνει πολλές προσπάθειες, οι οποίες μπορούν να διακριθούν σε δύο ομάδες, ανάλογα με τις κατευθύνσεις που ακολουθούν: η μία είναι η οντολογική εξέταση, αυτή δηλαδή που προσπαθεί να ορίσει τη Λογοτεχνία «εκ των έσω», με εσωτερικά κριτήρια, με τα οποία προσπαθεί να προσδιορίσει κάποια σταθερά χαρακτηριστικά του λογοτεχνικού λόγου. Κάποιες από τις προσπάθειες οντολογικού ορισμού είναι οι ορισμοί της Λογοτεχνίας ως «μυθοπλαστικής γραφής», ως «αποκλίνουσας χρήσης της γλώσσας» ή ως κειμένου που προσφέρει «αισθητική απόλαυση». Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η ιστορικο-εξελικτική εξέταση, που μελετά το «τι θεωρήθηκε κατά καιρούς λογοτεχνία». Μια τέτοια εξέταση, η οποία βέβαια δε στοχεύει στη διατύπωση κάποιου ορισμού, μας είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, γιατί μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις διάφορες μεταβολές της αντιμετώπισης της Λογοτεχνίας και της λογοτεχνικότητας